Huzurlu ailenin sırrı

Sevginin sesi , sevginin dokunuşu Sevginin rengi , sevginin nefesi Sevginin kokusu var mıdır ?

Huzurlu ailenin sırrı
Yayınlama: 02.02.2023
18
A+
A-

Ey can ! Kış uykusundan kalkan tabiatın yine hayat bulması bir rüzgarın nefesiyle değil mi ?

Bir çicek tozu özünden koparak savrulurken uçsuz bucaksız vadilere, Bir bitiş yeni bir başlangıç olmuyor mu özünü bilmeyene özde olanı göstermek için bir temsil değil mi her bir toz zerresi, Yeni beldeler aşıp , adeta varlığından haberdar etmek ister üzere Devamlılığını sağlamak için kopması gerekmiyor mu ana vatanından, ne renk olursa olsun toprağın rengi onun itimatla sarıp sarmalandığı yer olmuyor mu? Yağmur sesinin bir anne ninnisi üzere yankısı duyulurken vadilerde…..

Yine bir su damlasının şefkatle toprağı öpmesi ile başlamıyor düşen tohumun kök salmaya başlaması , filizlenmesi hayatta olduğunun göstergesi değil mi?

Ey can! Aşıkın maşukuyla buluşması üzere toprağın can bulması Güneşin yapraklarına temas etmesi ve bazen Ay ‘ ın gölgesinde dinlenmesi katkı sunmuyor mu büyüyüp gelişmesine ve sonunda dönüşmüyor mu mis üzere kokan bir limon çiçeği,limon tarlasına ya da bir lavanta tohumu, lavanta tarlasına ?

Bir tohumu yaratıcısından emanet bilmiş nankörlük nedir bilmemiş sahip çıkmış cihan , İnsanoğlunu emanet bilmez mi hiç ? Beşere da sahip çıkmış şüphesiz, buyruk Hak’tan karşı çıkmak ne haddine herşeyde bir nizam. Tüm kainatı hizmetine sunmuş, yeryüzüne halef tayin etmiş yaradan.

Bir nutfeden var ettiğine bir nutfeden varettigini emanetçi kılmış. Bir anadan bir babadan aileyi kutsal saymış. Anne sesi yağmurun , şefkatin sesi Evlat kokusu bir limon çiçeği ,bir lavanta tarlası Saçlarını okşayan bir anne eli adeta güneşin sıcaklığını şefkatle sunması. Kulaklarda babanın itimat dolu sesi tıpkı rüzgarın tabiata müziği. Teması ise sonsuz itimadı toprağın tohumu sarması üzere. Tabiat ve insan o kadar benziyor ki bir elmanın iki yarısı güya, kainat kitabını okumak gerekli çünkü ayetler ibret verici . Sevginin sesini duymak ve duyurmaya çalışmak , kokusunu içine çekmek, onu hissetmek ve hissettirebilmek işte huzurlu ailenin sırrıdır vesselam…

Rüzgârları rahmetinin önünde müjde olarak gönderen O’dur. Nihayet o rüzgârlar ağır bir bulut yüklenince onu meyyit bir memlekete sevkederiz. Orada suyu indirir ve onunla türlü türlü meyveler çıkarırız. İşte ölüleri de bu türlü çıkaracağız. Herhalde bundan ibret alırsınız. (A’râf Mühleti – 57. Ayet)

Gökten su indiren O’dur. (Buyurdu ki:) İşte biz her çeşit bitkiyi onunla bitirdik. O bitkiden de, kendisinden üst üste binmiş taneler bitireceğimiz bir yeşil bitki, hurmanın tomurcuğundan sarkan salkımlar, üzüm bağları, zeytin ve nar bahçeleri meydana getirdik; birbirine benzeyeni var, benzemeyeni var. Meyve verirken ve olgunlaştığı vakit her birinin meyvesine bakın! Kuşkusuz bütün bunlarda inanan bir toplum için ibretler vardır. (En’âm Mühleti – 99. Ayet)

Sonra meniyi pıhtılaşmış kan (alak) olarak yarattık. Sonra o kanı çiğnenmiş bir et kesimi (mudğa) olarak yarattık. Sonra o et kesimini kemik olarak yarattık, sonra da kemiğe et giydirdik. Sonra onu (sureti, aklı, hisleri olan) değişik bir varlık olarak inşa ettik. Yaratıcıların en hoşu olan Allah, ne büyüktür. (23/Mü’minûn 14)

Bir Yorum Yazın
Ziyaretçi Yorumları - 0 Yorum

Henüz yorum yapılmamış.